Research Article
BibTex RIS Cite

Ortaöğretim DKAB Öğretim Programındaki Değerler İle İlgili Kazanımların Gerçekleşme Düzeyi (Manisa İli Örneği)

Year 2024, Volume: 8 Issue: 17, 52 - 74, 29.04.2024
https://doi.org/10.57135/jier.1428368

Abstract

Değerler eğitimine duyulan ilgi ve ihtiyacın her geçen gün artması nedeniyle eğitimciler, çocukları ve gençleri topluma daha faydalı bireyler olarak yetiştirmek için çalışmalarını hızlandırmışlardır. Millî ve manevi değerlerle bütünleşmiş bireylerden oluşan güçlü toplum oluşturma gayesi ile özellikle 2005 sonrası öğretim programlarında “değer eğitimi” üzerinde önemle durulmuş; Sosyal Bilgiler, Hayat Bilgisi, Vatandaşlık Bilgisi, Türkçe, DKAB gibi derslerde öğrenciye bazı değerler kazandırılmaya çalışılmıştır. Doğrudan değerleri konu edinen din derslerinin, ahlak ve değer eğitimine katkısının diğer derslere göre daha fazla olduğu ileri sürülebilir. Bu yüzden Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi (ODKAB) öğretim programında, değerlere ilişkin hedefler konulmuş, içerikler oluşturulmuş, öğrenme-öğretme süreci tasarlanmış ve değerlendirmeye yönelik açıklamalar yapılmıştır. Ancak literatür incelendiğinde programda ifade edilen değerler ile ilgili kazanımların gerçekleşip/gerçekleşmediğini tespit edilmesine yönelik çalışmaların azlığı dikkat çekmektedir. Böyle bir durumun varlığı öğretim programının istenilen başarıyı yakalamasına engel olmaktadır. Bu çalışmada; ortaöğretim DKAB öğretim programındaki değerlerle ilgili kazanımların gerçekleşme düzeyi ve bu düzeyi etkileyen faktörlerin tespiti ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma amacına ulaşmak için gerekli verileri toplamak üzere Manisa ilinde 2021-2022 öğretim yılında 7 farklı okul türünde 12 lisede 9-12. sınıflarda öğrenim gören, basit-tesadüfü olarak seçilen 506 öğrenciye anket uygulanmıştır. Anket formunda bağımsız değişkenleri tespit amacıyla öğrencilerin çeşitli özelliklerini belirlemeye yönelik sorular ve araştırma denencelerine yönelik ölçekler yer almıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin ortaöğretim DKAB öğretim programındaki değerler ile ilgili kazanımları iyi düzeyde edindikleri ve bu düzeylerin öğrencilerin okul türü, yaş seviyesi ve gelir durumlarına göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir.

Thanks

2023 yılında İzmir Katip Çelebi Üniversitesinden yayımlanan doktora tezimden makaleyi çıkardım. Bu nedenle benzerlik oranı yüksek çıkmıştır. İlme ve bilime verdiğiniz desteklerden dolayı teşekkür ederim.

References

  • Adamczyk, A. And Hayes, Brittany E. (2012). “Religion and sex̄ual behaviors: understanding the ınfluence of ıslamic cultures and religious affiliation for ex̄plaining sex̄ outside of marriage”. American Sociological Review, 77(5), 725-50.
  • Akto, A. (2010). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretim programlarında öğrenci kazanımlarının gerçekleşme düzeyleri (Van İli Örneği). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Akpınar, B. (2012). Eğitim programları ve öğretim. Ankara: Data Yayınları.
  • Aydın, Mehmet Zeki. (1998). Orta dereceli okullarda yürütülen din eğitim öğretimin problemleri sempozyumu. Kayseri: İlahiyat Bilimleri Araştırmaları Vakfı.
  • Aydın, A. (1997). Birleştirilmiş sınıf sosyal bilgiler dersinin amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler, Ankara: Pegem A Yayınları.
  • Baştürk, N. (2011). İlköğretim 8. sınıf vatandaşlık ve demokrasi eğitimi dersi öğretim programı kazanımlarının öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
  • Bilgin, B. ve Selçuk, M. (2000). Din öğretimi. Ankara: Gün Yayıncılık.
  • Bozan, Ö. Faruk. (2011). Fen ve teknoloji dersi öğretim programı insan ve çevre ünitesi öğrenci kazanımlarının gerçekleşme düzeyinin belirlenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
  • Büyükkaragöz, S. Savaş. (1997). Program geliştirme “kaynak metinler”. Konya: Özeğitim Yayınları.
  • Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Chen, Chiung M. vd;. (2013). Trends in underage drinking in the united states, 1991–2011; National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism (NI- AAA), 28.02.2021 tarihinde https://www.niaaa.nih.gov/ adresinden erişildi.
  • Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. New York: Routledge.
  • Çevik, Ş. (2005). “Ergenlerde ölüm düşüncesi intihar ve din”, Değerler Eğitimi Dergisi, 3(9), 89-117.
  • Demirel, Ö. (2012). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Doğan, H. (1997). Eğitimde program ve öğretim tasarımı. Ankara: Önder Matbaacılık.
  • Erden, M. (1995). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegama Yayıncılık.
  • Ertürk, S. (1975). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
  • Görgen, i. (2019). Program geliştirmede temel kavramlar. (Editör Hasan Şeker), Eğitimde program geliştirme kavramlar yaklaşımlar içinde (s. 1-18). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Güven, S. (2004). “Program geliştirme”, öğretimde planlama, uygulama ve değerlendirme. Elazığ: Üniversite Kitabevi.
  • Hıdır, A. (2010). Ortaöğretim kurumlarında sunulan rehberlik hizmetlerinin öğrenci kazanımlarının amacına ulaşma düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hökelekli, H. (1998). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Hökelekli, H. (2009). Çocuk, genç, aile psikolojisi ve din. İstanbul: Dem yayınları.
  • Karacaloğlu, Ömer Cem. (2012). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Karakaya, İ. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Edt.) Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları.
  • Kohen, S. (2012). “Gençlerin bekârete bakışı”. Tempo Dergisi, 1 (43), 287-309.
  • Köylü, M. (2004). Küresel bağlamda değerler eğitimine duyulan ihtiyaç. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s. 287-309). İstanbul: Dem Yayınları.
  • MEB. (1982). MEB Tebliğler Dergisi, 45 (2019). 155-161.
  • Milli Eğitim Bakanlığı, 2005-2006 İlk ve Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı.
  • Neuman, W. Laerence. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri nitel ve nicel yaklaşımlar 1. Ankara: Yayın Odası Yayınları.
  • Önür, N. (2007). Modernleşme sürecinde okul, aile ve medya kavşağında toplumsal değerler. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s.158-176). İstanbul: Dem Yayınları.
  • Parlak, Esma Arslan. (2011). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Müfredatında Ahlak ve Değerler Eğitimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Santrock, J.W. Gençlerde Ahlaki Gelişim, Değerler ve Din, (çev: Selva Arslan), 27.02.2021 tarihinde https://kemalsayar.com/insana-dair/genclerde-ahlaki-gelisim-degerler-ve-din, adresinden erişildi.
  • Taşdemir, M. (1975). Eğitimde planlama ve değerlendirme (program, öğretim, yönetim ve değerlendirme). İstanbul: Ocak Yayınları.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme klavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Ulutaş, M. (2006). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar dersi amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
  • Vural, B. (2006). Eğitim-öğretimde planlama-ölçme ve stratejiler. İstanbul: Hayat Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
  • Hıdır, A. (2010). Ortaöğretim kurumlarında sunulan rehberlik hizmetlerinin öğrenci kazanımlarının amacına ulaşma düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hökelekli, H. (1998). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Hökelekli, H. (2009). Çocuk, genç, aile psikolojisi ve din. İstanbul: Dem yayınları.
  • Karacaloğlu, Ömer Cem. (2012). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Karakaya, İ. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Edt.) Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları.
  • Kohen, S. (2012). “Gençlerin bekârete bakışı”. Tempo Dergisi, 1 (43), 287-309.
  • Köylü, M. (2004). Küresel bağlamda değerler eğitimine duyulan ihtiyaç. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s. 287-309). İstanbul: Dem Yayınları.
  • MEB. (1982). MEB Tebliğler Dergisi, 45 (2019). 155-161.
  • Milli Eğitim Bakanlığı, 2005-2006 İlk ve Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı.
  • Neuman, W. Laerence. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri nitel ve nicel yaklaşımlar 1. Ankara: Yayın Odası Yayınları.
  • Önür, N. (2007). Modernleşme sürecinde okul, aile ve medya kavşağında toplumsal değerler. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s.158-176). İstanbul: Dem Yayınları.
  • Parlak, Esma Arslan. (2011). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Müfredatında Ahlak ve Değerler Eğitimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Santrock, J.W. Gençlerde Ahlaki Gelişim, Değerler ve Din, (çev: Selva Arslan), 27.02.2021 tarihinde https://kemalsayar.com/insana-dair/genclerde-ahlaki-gelisim-degerler-ve-din, adresinden erişildi.
  • Taşdemir, M. (1975). Eğitimde planlama ve değerlendirme (program, öğretim, yönetim ve değerlendirme). İstanbul: Ocak Yayınları.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme klavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Ulutaş, M. (2006). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar dersi amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
  • Vural, B. (2006). Eğitim-öğretimde planlama-ölçme ve stratejiler. İstanbul: Hayat Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
Year 2024, Volume: 8 Issue: 17, 52 - 74, 29.04.2024
https://doi.org/10.57135/jier.1428368

Abstract

References

  • Adamczyk, A. And Hayes, Brittany E. (2012). “Religion and sex̄ual behaviors: understanding the ınfluence of ıslamic cultures and religious affiliation for ex̄plaining sex̄ outside of marriage”. American Sociological Review, 77(5), 725-50.
  • Akto, A. (2010). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretim programlarında öğrenci kazanımlarının gerçekleşme düzeyleri (Van İli Örneği). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Akpınar, B. (2012). Eğitim programları ve öğretim. Ankara: Data Yayınları.
  • Aydın, Mehmet Zeki. (1998). Orta dereceli okullarda yürütülen din eğitim öğretimin problemleri sempozyumu. Kayseri: İlahiyat Bilimleri Araştırmaları Vakfı.
  • Aydın, A. (1997). Birleştirilmiş sınıf sosyal bilgiler dersinin amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler, Ankara: Pegem A Yayınları.
  • Baştürk, N. (2011). İlköğretim 8. sınıf vatandaşlık ve demokrasi eğitimi dersi öğretim programı kazanımlarının öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
  • Bilgin, B. ve Selçuk, M. (2000). Din öğretimi. Ankara: Gün Yayıncılık.
  • Bozan, Ö. Faruk. (2011). Fen ve teknoloji dersi öğretim programı insan ve çevre ünitesi öğrenci kazanımlarının gerçekleşme düzeyinin belirlenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
  • Büyükkaragöz, S. Savaş. (1997). Program geliştirme “kaynak metinler”. Konya: Özeğitim Yayınları.
  • Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Chen, Chiung M. vd;. (2013). Trends in underage drinking in the united states, 1991–2011; National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism (NI- AAA), 28.02.2021 tarihinde https://www.niaaa.nih.gov/ adresinden erişildi.
  • Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. New York: Routledge.
  • Çevik, Ş. (2005). “Ergenlerde ölüm düşüncesi intihar ve din”, Değerler Eğitimi Dergisi, 3(9), 89-117.
  • Demirel, Ö. (2012). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Doğan, H. (1997). Eğitimde program ve öğretim tasarımı. Ankara: Önder Matbaacılık.
  • Erden, M. (1995). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegama Yayıncılık.
  • Ertürk, S. (1975). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
  • Görgen, i. (2019). Program geliştirmede temel kavramlar. (Editör Hasan Şeker), Eğitimde program geliştirme kavramlar yaklaşımlar içinde (s. 1-18). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Güven, S. (2004). “Program geliştirme”, öğretimde planlama, uygulama ve değerlendirme. Elazığ: Üniversite Kitabevi.
  • Hıdır, A. (2010). Ortaöğretim kurumlarında sunulan rehberlik hizmetlerinin öğrenci kazanımlarının amacına ulaşma düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hökelekli, H. (1998). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Hökelekli, H. (2009). Çocuk, genç, aile psikolojisi ve din. İstanbul: Dem yayınları.
  • Karacaloğlu, Ömer Cem. (2012). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Karakaya, İ. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Edt.) Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları.
  • Kohen, S. (2012). “Gençlerin bekârete bakışı”. Tempo Dergisi, 1 (43), 287-309.
  • Köylü, M. (2004). Küresel bağlamda değerler eğitimine duyulan ihtiyaç. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s. 287-309). İstanbul: Dem Yayınları.
  • MEB. (1982). MEB Tebliğler Dergisi, 45 (2019). 155-161.
  • Milli Eğitim Bakanlığı, 2005-2006 İlk ve Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı.
  • Neuman, W. Laerence. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri nitel ve nicel yaklaşımlar 1. Ankara: Yayın Odası Yayınları.
  • Önür, N. (2007). Modernleşme sürecinde okul, aile ve medya kavşağında toplumsal değerler. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s.158-176). İstanbul: Dem Yayınları.
  • Parlak, Esma Arslan. (2011). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Müfredatında Ahlak ve Değerler Eğitimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Santrock, J.W. Gençlerde Ahlaki Gelişim, Değerler ve Din, (çev: Selva Arslan), 27.02.2021 tarihinde https://kemalsayar.com/insana-dair/genclerde-ahlaki-gelisim-degerler-ve-din, adresinden erişildi.
  • Taşdemir, M. (1975). Eğitimde planlama ve değerlendirme (program, öğretim, yönetim ve değerlendirme). İstanbul: Ocak Yayınları.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme klavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Ulutaş, M. (2006). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar dersi amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
  • Vural, B. (2006). Eğitim-öğretimde planlama-ölçme ve stratejiler. İstanbul: Hayat Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
  • Hıdır, A. (2010). Ortaöğretim kurumlarında sunulan rehberlik hizmetlerinin öğrenci kazanımlarının amacına ulaşma düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hökelekli, H. (1998). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Hökelekli, H. (2009). Çocuk, genç, aile psikolojisi ve din. İstanbul: Dem yayınları.
  • Karacaloğlu, Ömer Cem. (2012). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Karakaya, İ. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Edt.) Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları.
  • Kohen, S. (2012). “Gençlerin bekârete bakışı”. Tempo Dergisi, 1 (43), 287-309.
  • Köylü, M. (2004). Küresel bağlamda değerler eğitimine duyulan ihtiyaç. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s. 287-309). İstanbul: Dem Yayınları.
  • MEB. (1982). MEB Tebliğler Dergisi, 45 (2019). 155-161.
  • Milli Eğitim Bakanlığı, 2005-2006 İlk ve Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı.
  • Neuman, W. Laerence. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri nitel ve nicel yaklaşımlar 1. Ankara: Yayın Odası Yayınları.
  • Önür, N. (2007). Modernleşme sürecinde okul, aile ve medya kavşağında toplumsal değerler. (Editör: Recep Kaymakcan vd.), Değerler ve eğitimi içinde (s.158-176). İstanbul: Dem Yayınları.
  • Parlak, Esma Arslan. (2011). Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Müfredatında Ahlak ve Değerler Eğitimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Santrock, J.W. Gençlerde Ahlaki Gelişim, Değerler ve Din, (çev: Selva Arslan), 27.02.2021 tarihinde https://kemalsayar.com/insana-dair/genclerde-ahlaki-gelisim-degerler-ve-din, adresinden erişildi.
  • Taşdemir, M. (1975). Eğitimde planlama ve değerlendirme (program, öğretim, yönetim ve değerlendirme). İstanbul: Ocak Yayınları.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme klavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Ulutaş, M. (2006). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar dersi amaçlarının gerçekleşme düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
  • Vural, B. (2006). Eğitim-öğretimde planlama-ölçme ve stratejiler. İstanbul: Hayat Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
There are 58 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Educational Psychology
Journal Section Eğitim Bilimleri
Authors

Mehmet Nas 0000-0002-0129-1271

Publication Date April 29, 2024
Submission Date January 30, 2024
Acceptance Date April 24, 2024
Published in Issue Year 2024 Volume: 8 Issue: 17

Cite

APA Nas, M. (2024). Ortaöğretim DKAB Öğretim Programındaki Değerler İle İlgili Kazanımların Gerçekleşme Düzeyi (Manisa İli Örneği). Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8(17), 52-74. https://doi.org/10.57135/jier.1428368

The Aim of The Journal

The Journal of Interdisciplinary Educational Researches (JIER) published by the Interdisciplinary Educational and Research Association (JIER)A) is an internationally eminent journal.

JIER, a nonprofit, nonprofit NGO, is concerned with improving the education system within the context of its corporate objectives and social responsibility policies. JIER, has the potential to solve educational problems and has a strong gratification for the contributions of qualified scientific researchers.

JIER has the purpose of serving the construction of an education system that can win the knowledge and skills that each individual should have firstly in our country and then in the world. In addition, JIER serves to disseminate the academic work that contributes to the professional development of teachers and academicians, offering concrete solutions to the problems of all levels of education, from preschool education to higher education.

JIER has the priority to contribute to more qualified school practices. Creating and managing content within this context will help to advance towards the goal of being a "focus magazine" and "magazine school", and will also form the basis for a holistic view of educational issues. It also acts as an intermediary in the production of common mind for sustainable development and education