Avrupa Birliği’nin Görsel-İşitsel Politikası Bağlamında Almanya, Fransa, İngiltere ve İtalya’daki Radyo ve Televizyon Yayın Hizmetlerinin Denetimi

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 13, 199 - 222, 17.07.2017

Sena Coşkun

https://doi.org/10.29224/insanveinsan.292853

Öz

Bu çalışmada, birçok alanda diğer Avrupa Birliği
(AB) ülkelerine öncülük eden Almanya, Fransa, İngiltere ve İtalya gibi AB
ülkelerinde radyo ve televizyon yayın hizmetlerinin denetiminde görev yapan
düzenleyici, izin verici ve denetleyici kuruluşlar üzerinde durulmaktadır. Çalışma,
bunu, ülkelerdeki mevcut denetim sistemi ile denetleyici otoritenin görev ve
yetkilerine değinmeyi ihmal etmeden ve onlar üzerine literatürdeki bilgi
birikimini ortaya koyarak incelemektedir. Görsel-işitsel medya hizmetlerinin
denetimine yoğunlaşan çalışmanın amacı, yapılan son yasal düzenlemeler çerçevesinde,
radyo ve televizyon yayın hizmetlerinin Avrupa kıtasının dört önemli ülkesinde
ne şekilde denetlendiğini ortaya koymaktır. Bu kapsamda çalışma, hem ülkemizde
ilgili konudaki literatürün güncellenmesine hem de konuyla ilgili ileride
yapılacak araştırmalara katkı sağlayacaktır. Çalışmanın AB’nin görsel-işitsel
politikası ile birlikte ele alınmasının da gerekli olduğu düşünülmektedir. Zira,
AB politikaları ile görsel-işitsel yayıncılık alanı arasında birbirlerini
etkileyen, doğrusal bir ilişki bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Görsel İşitsel Yayın Hizmeti, Denetim, Denetleyici Otorite, Avrupa Birliği, Medya Çalışmaları

Supervision of Radio and Television Broadcasting Services in Germany, France, England and Italy in the Context of Audiovisual Policy of the European Union

Öz

This study focuses on regulatory, permitting and supervisory agencies working in the supervision of radio and television broadcasting services in EU countries, such as Germany, France, England and Italy, leading many other European Union (EU) countries in this area. The study examines this by not neglecting to address the tasks and powers of the supervisory authority and the current supervisory system in the countries, and revealing their knowledge in the literature on them. The aim of the study focused on the supervising of audiovisual media services is to demonstrate how radio and television broadcasting services in the four major countries of Europe are audited in the framework of the recent legislative arrangements. In this context, the study will contribute both to the update of relevant literature in our country and to future researches related to this topic. It is thought that it is necessary to handle the work together with the EU’s audiovisual policy. Because there is a linear relationship between EU policies and the field of audiovisual broadcasting that affects each other.

Anahtar Kelimeler

Audiovisual broadcasting service, Supervision, Supervisory authority, European Union, Media studies

Kaynakça

• Açık Toplum Enstitüsü. Avrupa’da Televizyon, Düzenleme, Politikalar ve Bağımsızlık İzleme Raporu, c.1. Ankara, 2005.
• Açık Toplum Enstitüsü. Avrupa’da Televizyon, Düzenleme, Politikalar ve Bağımsızlık İzleme Raporu, c.2. Ankara, 2005.
• “Attività del Consiglio e delle Commissioni”. Erişim 15 Şubat, 2017.
• http://www.agcom.it/attivita-del-consiglio-e-delle-commissioni.
• Avşar, Bozkurt Zakir ve Gürsel Öngören. Radyo ve Televizyon Hukuku. Ankara: Piramit Yayıncılık, 2003.
• “BBC Televizyonu Erkeklerden Özür Diledi”. Hürriyet Gazetesi. 1 Eylül 2005. Berkman, Ayberk Nuri. Bağımsız Düzenleyici ve Denetleyici Kurumların İktisadî Etkileri. Ankara: Nobel Kitabevi, 2011.
• “Broadcasting Regulation: A Quick Guide”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www. uk.practicallaw.com/4-504-3931.
• Bülbül, Ali Rıdvan. Uluslararası İletişim. Konya: Damla Ofset, 2000.
• “Ce que ne fait pas le CSA”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.csa.fr/Le-CSA/ Presentation-du-Conseil/Des-missions-diversifiees/Ce-que-ne-fait-pas-le-CSA.
• Cheviron, Nilgün Tutal. Televizyon ve İçimizdeki Şiddet. İstanbul: Ekslibris Yayıncılık, 2014.
• “Communications Act 2003”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.legislation.gov.uk/ ukpga/2003/21/section/319.
• “Competenze del Consiglio”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.agcom.it/ competenze-del-consiglio.
• “Componenti”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.agcom.it/componenti.
• Çaplı, Bülent. Televizyon ve Siyasal Sistem. Ankara: İmge Kitabevi, 2001.
• Çiftci, Ahmet. Uluslararası Hukuk Açısından Radyo ve Televizyon Hukuku. Ankara: Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Basımevi, 1999.
• Darendeli, Abdul Vahap. İdarî Ceza Hukuku Açısından Görsel-İşitsel Medya Alanındaki İdarî Yaptırımların Hukukî Rejimi. Ankara: Yetkin Yayınları, 2013.
• Demirbilek, Hüseyin. “Avrupa Birliği’nde Medya Yoğunlaşması; Teori ve Uygulama”. Uzmanlık Tezi, RTÜK, 2011.
• “Ekranları Kapa, Yaşamı Aç”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.tuketiciler.org/ ekranlari-kapa-yasami-ac/.
• Erol, Gülbuğ. “Avrupa Birliği’nde Görsel-İşitsel Politikalar”. Der., Gülbuğ Erol. Medya Üzerine Çalışmalar. İstanbul: Beta Yayınları, 2007: 1-26.
• “Fransa El Manar TV’yi Bir Ay Sonra Kapattı”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www. bianet.org/bianet/medya/50886-fransa-el-manar-tvyi-bir-ay-sonra-kapatti.
• “Fransa Hizbullahın Kanalına Yayın İzni Verdi”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www. bianet.org/bianet/medya/50134-fransa-hizbullahin-kanalina-yayin-izni-verdi.
• “Fransız Televizyonunda Facebook ve Twitter Yasağı”. Erişim 15 Şubat, 2017. http:// www.bianet.org/bianet/ifade-ozgurlugu/130550-fransiz-televizyonundafacebook- ve-twitter-yasagi.
• Frederic, Barbier ve Catherine Bertho Lavenir. Diderot’tan İnternete Medya Tarihi. Çev., Kerem Eksen. İstanbul: Okyanus Yayın, 2001.
• Gönenç, Özgür. Dünya Medyası. İstanbul: Truva Yayınları, 2010.
• Gül, Ayşen Akkor. Görsel-İşitsel Politikasıyla Avrupa Birliği: Televizyon Yayıncılığından Yöndeşen Medyaya. İstanbul: Beta Yayınları, 2013.
• İçel, Kayıhan. Kitle İletişim Hukuku. (11. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları, 2015.
• İlal, Ersan. Radyo Hürriyeti, Özerklik ve 1961 Anayasası. İstanbul, 1972.
• İnceoğlu, Yasemin. “TV Denetim Sistemlerinden Örnekler”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.yasemininceoglu.com/default.aspx?cat=4&pag=116.
• İnceoğlu, Yasemin Giritli. Uluslararası Medya “Medya Eleştirileri”. İstanbul: Der Yayınları, 2004.
• Koç, Neslihan. “ABD, İngiltere ve Fransa’da Yayınların Düzenlenmesi ve Yayın İçeriği İhlallerine Karşı Yaptırımlar”. Uzmanlık Tezi, RTÜK, 2011.
• “Le Collège”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.csa.fr/Le-CSA/Presentation-du- Conseil/Le-College.
• “Loi n° 86-1067 du 30 septembre 1986 relative à la liberté de communication”, erişim 15 Şubat, 2017, http://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000512205& fastPos=1&fastReqId=78965485&categorieLien=cid&oldAction= rechTexte.
• “OFCOM Broadcasting Code Guidance”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.ofcom. org.uk/tv-radio-and-on-demand/broadcast-codes/broadcast-code.
• Öksüz, Süheyla. Küreselleşmede Nasıl Bir Medya Düzeni. Ankara: Piramit Yayıncılık, 2004.
• Özay, İlhan. “Televizyonda Devlet Tekelinden Özelleşmeye: İtalya ve Türkiye”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 3 (1994): 351-356.
• Özcan, Zafer. “Alman Medyası Gurbetçiden Aldığı Parayı Futbol Maçlarına Yatırıyor!”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.profjoergbecker.de/Dokumente/ autobiotexte/Z-%C3%96zcan%20Interview%20mit%20J%C3%B6rg%20 Becker%20t%C3%BCrk..pdf.
• Özenirler, Işıl. “Kitle İletişiminde Denetim, Denetim Modelleri ve Özellikle Radyo- Televizyon Yayıncılığında Denetim”. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, 2006.
• Pekman, Cem. Televizyonda Özelleşme, Avrupa’da Yayımcılığın Değişim Süreci. İstanbul: Beta Yayınları, 1997.
• “Présentation du Conseil”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.csa.fr/Le-CSA/ Presentation-du-Conseil.
• Sarmaşık, Jale. Radyo ve Televizyon Yayınlarını Denetim Yöntemleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, 1993.
• “Sınıfı Geçerse Oğlunu Geneleve Gönderecek”. Hürriyet Gazetesi. 5 Haziran 2005.
• Sim, Şükrü. “Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Türkiye’de Özel Televizyon Yayıncılığı ve RTÜK Olgusu”. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, 2006.
• “Tasks”. Erişim 15 Şubat, 2017. http://www.die-medienanstalten.de/en/profile/tasks. html.
• Tekinalp, Şermin. Elektronik Kitle İletim ve Değişim. İstanbul: Beta Yayınları, 1990.
• Tekinalp, Şermin. Camera Obscura’dan Synopticon’a Radyo ve Televizyon. İstanbul: Der Yayınevi, 2003.
• “Televizyonsuz 3 Gün”. Radikal Gazetesi. 14 Aralık 2003.
• Temiztürk, Hakan. “Batılı Ülkelerde Radyo Televizyon Yayınlarının Denetimi ve Denetleyici Kurullar”. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. 16 (2003): 263-279.
• Topuz, Hıfzı. Yarının Radyo ve Televizyon Düzeni. İstanbul: Mozaik Basım ve Yayıncılık, 1990.
• Tursun, Hasan Turgay. Avrupa Birliği’nin Kültür ve Görsel-İşitsel Politikası ve Türkiye’nin Uyumu. İstanbul: İktisadi Kalkınma Vakfı, 2004.
• “Yeter Bacak değil Haber İstiyoruz”. Akşam Gazetesi. 24 Ağustos 2007.
• Yıldız, Aytaç. “Bir Düzenleyici Kurul Analizi: Radyo Televizyon Üst Kurulu”. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, 2003.