MÜZİK ÖĞRETMENİ ADAYLARININ ÇALGI DERSİ TUTUMLARI İLE BAŞARI YÖNELİMLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2018, , 1442 - 1453, 01.05.2018

Doruk Engür Gülnihal Gül Hatice Çeliktaş Nilüfer Özer

https://doi.org/10.29299/kefad.2018.19.02.010

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmada, müzik öğretmeni adaylarının Bireysel Çalgı Eğitimi dersine yönelik tutumları ile başarı yönelimlerinin karşılaştırılarak incelenmesi amaçlanmıştır. Bununla birlikte, bu amaç doğrultusunda söz konusu tutum ve yönelimlerin cinsiyet, sınıf, mezuniyet alanı, bireysel çalgı yaylı-şan-üflemeli-mızraplı , çalgı başarı durumu ve genel akademik not ortalamasına GANO göre değişimleri saptanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğretmen adaylarının öğrenme yönelimi puanlarının cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık göstermediği, sınıf büyüdükçe öğrenme yönelimi puanlarının azaldığı, öğrenme yönelimi yüksek olan öğretmen adaylarının akademik başarılarının ve çalgı dersine yönelik tutumlarının yüksek olduğu görülmüştür. Performans yaklaşma ve performans kaçınma yönelimi puanlarının ise, cinsiyet, sınıf, mezuniyet alanı, bireysel çalgı ve çalgı başarı durumu değişkenlerine göre farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Ayrıca, performans kaçınma yöneliminin öğretmen adayının akademik başarısı ve çalgı dersine yönelik tutumuyla negatif yönde ilişkili olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Başarı yönelimleri, Bireysel çalgı eğitimi, Müzik eğitimi

MÜZİK ÖĞRETMENİ ADAYLARININ ÇALGI DERSİ TUTUMLARI İLE BAŞARI YÖNELİMLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Öz

Kaynakça

• Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13), 343-361.
• Akın, A. ve Arslan, S. (2014). Başarı yönelimleri ile kararlılık arasındaki ilişkiler. Eğitim ve Bilim, 39(175), 267-274.
• Akın, A. ve Çetin, B. (2007). Başarı yönelimleri ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eurasian Journal of Educational Research, (26), 1-12.
• Arslan, A. (2011). Öğretmen adaylarının amaç yönelimleri ile yapılandırmacılığa yönelik görüşlerinin incelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(30), 107-122.
• Elliot, A. J. ve Church, M. A. (1997). A hierarchical model of approach and avoidance achievement motivation. Jorunal of Personality and Social Psychology, 72(1), 218-232.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw-Hill.
• Gergin, Z. (2010). Bireysel Çalgı I dersine ilişkin öğrenci tutumlarının ve başarılarının çeşitli değişkenleri açısından incelenmesi. Burdur: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Gürdoğan, A. (2012). Öğrencilerin eğitimde motivasyon düzeyleri: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Ortaca Meslek Yüksekokulu örneği. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (28), 149-165.
• İzci, E. ve Koç, S. (2012). Pedagojik formasyon eğitimi alan öğrencilerin başarı yönelim düzeylerinin belirlenmesi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(8), 31-43.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Küçükoğlu, A., Kaya, H. ve Turan, A. (2010). Sınıf öğretmenliği ABD öğrencilerinin başarı yönelimi algılarının farklı değişkenler açısından incelenmesi (Atatürk Üniversitesi ve Ondokuz Mayıs Üniversitesi örneği). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(20), 121-135.
• Lemyre, P., Roberts, G. C. ve Ommundsen, Y. (2002). Achievement goal orientations, perceived ability, and sportspersonship in youth soccer. Journal of Applied Sport Psychology, 14, 120-136.
• Meece, J. L., Blumfeld, P. C. ve Hoyle, R. K. (1988). Students’ goal orientations and cognitive engagement in classroom activities. Journal of Educational Psychology, 80(4), 514-523
• Midgley, C., Kaplan, A., Middleton, M. ve Maehr, M. L. (1998). The development and validation of scales assessing students’ achievement goal orientations. Contemporary Educational Psychology(23), 113-131.
• Odacı, H., Berber Çelik, Ç. ve Çikrıkci, Ö. (2013). Psikolojik danışman adaylarının başarı yönelimlerinin bazı değişkenlere göre yordanması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 95-105.
• Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve eğitim bilimleri araştırmalarında evren-örneklem sorunu. Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (15), 394-422.
• Topoğlu, O. ve Erden, E. (2012). Bireysel çalgı dersine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Akademik Bakış Degisi, 31, 1-11.
• Topoğlu, O. ve Erden, E. (2012). Bireysel çalgı eğiimi dersine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Akademik Bakış Dergisi, (31), 1-11.
• Uçan, A. (2005). Müzik eğitimi (3. Baskı b.). Ankara: Evrensel Basımevi.
• Uslu, M. ve Tirgil, A. (2013). Eğitim fakültelerinde uygulana bireysel çalgı (keman) ders programlarının yürütülmesine yönelik eğitimci görüşlerinin değerlendirilmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 47-57.
• Yalçınkaya, B., Eldemir, A. C. ve Sönmezöz, F. (2014). Müzik öğretmeni adaylarının bireysel çalgı dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Turkish Studies: International Periodical for the Languages and History of Turkish or Turkic, 9(2), 1583-1595.
• Yüksek Öğretim Kurulu. (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara. 04.03.2017 tarihinde http://www.yok.gov.tr/documents/10279/49665/muzik_ogretmenligi.pdf/831bd1ff-e3cb-4d2e- bbf8-cf80f6d0e209 adresinden alınmıştır.