Yeni Bir Ergen Kültürü Olarak Arabesk Rapin Kimlik Dışa Vurumları

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 21, 145 - 182, 31.01.2020

Adem Sağır

https://doi.org/10.26466/opus.616577

Öz

Bu çalışmada odağa yerleştirilen gerçeklik, bilgi teknolojilerinin yoğun
bir şekilde dönüştürdüğü bir gündelik hayat olgusunun sosyal medyayla deneyimlenmesine
dikkat çekmektir. Merkeze yerleştirilen olgu ise özellikle 7-15 yaş aralığını etkileyen
“arabesk rap”in, söz ve klip görselliğinden hareketle “anomik davranışların
yumuşatılması” ve “görselleştirilmesi”nin tartışılmasıdır. Bu çalışma, Türkiye’de
son dönemde “uyuşturucu kullanımını özendirdikleri” gerekçesiyle gözaltına
alınan arabesk-rapçilerin toplumda tartışılmaya başlamasıyla yeniden gündeme
gelen bir alanın gözden kaçırılan yönlerinin ön plana çıkartılmasına
odaklanmıştır. Çalışmada amaç, sosyal medyada 7-15 yaş aralığında ciddi bir
dinleyici kitlesinin olduğu arabesk rapin görünümlerini nitel bir araştırma
deseniyle ortaya çıkarmaktır.

Çalışmanın dikkat çekici taraflarından birisi sosyal medyada klipleriyle
seyredildiğinde “dalga geçilen” ya da “kertenkele/kuro” diye damgalanan arabesk
rapin, salt şiddetin, argonun, küfrün kullanımlarını değil bunların içerisinde illegal
madde kullanımını da sıradanlaştırılması ya da suçun yumuşatılması itemlerini
kullanıyor olmasıdır. Çalışmada incelenen görsellerin alt dilinde ise kimlik
kurma, varolma ve yaşama biçimi olarak belli bir kitleye model olduğu düşünülen
arabesk rapin uzun vadede toplumda kimlikle ilişkili tartışmaları
derinleştireceği varsayılmıştır. Çalışmanın nihai hedefi, toplumsal aykırıkları
kimlik kurmanın bir parçası olarak sunan bir kitlenin toplumsal kodlarını ve
takipçi kitlesinin özelliklerini betimlemektir. Müziğin kimlik kurmakta
üstlendiği işlevsellik dikkate alındığında ve çalışmanın arabesk rapin davranış
pratiklerini anlamlandırılması çabası olduğu düşünüldüğünde, bu çalışmayla müzik-kimlik
ilişkisinin farklı bir bağlamı tartışılmış olacaktır.  

Anahtar Kelimeler

Müzik, Kimlik, Arabesk Rap, Suç, Madde Bağımlılığı

Routinisation of The Identity Expressions of Arabesque Rap As A New Adult Culture

Öz

The reality placed in the focus of this study drew
attention to the experience of daily life phenomenon that was intensely
transformed by information technologies through social media. The pivotal fact
was “the softening” and “visualization of drug use” with reference to verbal
and clip visualization of “arabesque rap” that specially affect 7-15 age range.
This study focused on featuring the overlooked aspects of an area that came to
the fore with the initiated discussion of arabesque-rappers that were detained
on the grounds of “encouraging drug use” in recent years in Turkey. The aim of
the study was to reveal the perspectives of arabesque rap which was labeled on
social media as “lizard” but has a serious audience between 7-15 years of age
through a qualitative research design. Virtual ethnography technique will be
used in this study and it will be supported by content analysis. The primary
analysis format aimed at identifying the problematic areas within song lyrics.
Secondary analysis format was the routinisation of “crime” and “anomie” in
video clips where discourse was supported by visuals. Samplings from concerned
parties will be made as supporting proofs of analysis.      

The study is noteworthy because it draws
attention not only to the use of violence, slang and profanity by those who
were “mocked” or labeled as “lizards,” when watched with clips on social media,
but also routinization or softening the use of drugs in them. In the study, it
was assumed in the sub-language of visuals that Arabesque rap, which is thought
to be a model for certain audience as a mode of identity formation, existence
and lifestyle, would deepen the problems available in the society in the long term.
The ultimate aim of the study was to expose the social codes and follower
characteristics of a populace that presented the use of drugs as part of
building identity. Its ultimate aim became meaningful when considering the fact
that it is important to know the target audience and to interpret the behavioral
practices in the prevention and control of crime.   

Anahtar Kelimeler

Music, Identity, Arabesque Rap, Crime, Substance Abuse

Kaynakça

• Adams, P. C. (2005). The boundless self. communication in physical and virtual spaces. New York: Syracuse University Press.
• Andersn, K. J. ve Cavallaro, D. (2002). Parents or pop culture?: Children’s heroes and role models. Childhd Education, 78(3), 161-168.
• Anderson, Craig A., Carnagey, L. N. ve Eubanks, J. (2003). Exposure to violent media: The effects of songs with violent lyrics on aggresive thoubts and feelings. Journal f Personality and Social Psychology, 84(5), 960-971.
• Bauman, Z. (2003). Modernlik ve müphemlik. (Çev. İ. Türkmen), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bennett, A. (2006). Subcultures or neo-tribes? Rethinking the relationship between youth, style and musical taste. In (A. Bennet, B. Shank J. Tonbree, Ed) The Popular Music Studies Reader, London: Routledge.
• Biçer, S. ve Ertan, T. (2017). Arafta kalan gençlik: Arsız bela hayranları üzerine etnografik bir çalışma. eKurgu Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Uluslrarası Hakemli Dergisi, 25(3), 96-119.
• Bryant, R. (2001). What kind of space ise cyberspace?. Minerva-An Internet Journal of Philosophy, 5, pp.138-155.
• Burke, R.H. (2009). An introduction to Criminological Theory. UK: Willan Publishing.
• Capurro, R. ve Hjorland, B. (2003). The concept of information. (B. Cronin, Ed) Annual Review of Information Science & Technology, (37 , s.343-411). New Jersey: Information Today, Inc
• Castells, M. (2001). The ınternet galaxy. Refl ections on the Internet. Business and Society. New York: Oxford University Press
• Castells, M. (2016). İletişim gücü, (Çev. E. Kılıç), İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Cohen, A. (1971). Delinquent boys: The culture of the gangs. Londra: Macmillan.
• Cohen, S. (2011). Folk devils and moral panic. New York: Routledge.
• Crone E.A. ve Dahl R.E. (2012). Understanding adolescence as a period of social-affective engagement and goal flexibility. Nature reviews. Neuroscience, 13, 636-50.
• Debord, G. (2019). Gösteri toplumu. (Çev.A. Ekmekçi ve O. Taşkent), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Demir-Özcan, N., Baran, A. G. ve Ulusoy, D. (2005). Türkiye’de ergenlerin arkadaş-akran grupları ile ilişkileri ve sapmış davranışlar: Ankara örneklemi. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 32, 83-108.
• Dilben, F. (2016). Varoşların sözü: Arabesk-rap arabesk bağlamla rap müzik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İletişim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Ankara.
• Eisen, M., Pallitto, C., Bradner, C., Bolshun, N. (2000). Teen risk-taking. Promising prevention programs and approaches. Washington: Urban Institute.
• Ekşi, A. (1985). Gençlik döneminde uyum ve davranış sorunları. Gençlik Yılı Konferansları. İstanbul: Hilâl Matbaası, 25-38.
• Erdoğan, Y., Ekşi, H. ve Tektaş, A. (2012). Medya ve şiddet: Mafya dizileri üzerine karma bir araştırma. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(23), 83-116.
• Feeley, M. ve Simon, J. (2007). Folk devils and moral panics: an appreciation from North America. (der. D. Downes vd.) Crime, Social Control and Human Rights içinde. Londra: Willan.
• George, N. (1994). Buppies, B-boys, baps and bohos. New York: HarperPerennial.
• Genç, S. (2015). Almanya’da Türk argosu ve rap. International Journal f Social Sciences and Education Research, 1(3), 840-850.
• Giddens, A. (2000). Sosyoloji. (Çev. H. Özel ve C. Güzel) Ankara:Ayraç Yayınları.
• Graham, S. (2000). The End of Geography or the Explosion of Place? Conceptualizing Space, Place and Information Technology. (M. Wilson ve K. Corey eds) Information Tectonics, 7–28. Chichester: Wiley.
• Green, N. (2002). On the move: Technology, mobility, and the mediation of social time and space. The Information Society, 18(4), 281–92.
• Greve M. (2006). Almanya’da “hayali Türkiye”nin müziği (Çev.S. Dingiloğlu). İstanbul : İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Hall, P. D. (1998). The relationship between types of rap music and memory in African American children. Journal of Black Studies, 28(6), 802-814.
• Hawton, K., Saunders K.E.A, ve O’Connor R.C. (2012). Selfharm and Suicide in Adolescents. Lancet, 379, 2373-282.
• Hawton, K. (1986). Suicide and attempted suicide among children and adolescents. Newbury Park: Sage Publications.
• He, K., Kramer, E., Houser, R.F., Chomitz, V.R. ve Hacker K.A. (2004). “Defining and Understanding Healthy Life Styles Choices for Adolescents. Journal of Adolescent Health, 35, 26-33
• Hebdige, D. (2003). Kes yapıştır (Çev. Ç. Gülabiğlu), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Hess, M. (2005). Metal faces, rap masks: Identity and resistance in hip hop’s persna artist. Popular Music and Society, 28, 297-311.
• Jackson C.A., Henderson M., Frank J.W. ve Haw S.J. (2012). An overview of prevention of multiple risk behaviour in adolescence and young adulthood. Journal of Public Health, 34, 31-40.
• Işık, N. E. ve Başaran, M. C. (2017). Unmasking expressions in Turkish rap/hip hp culture: Contestation and construction of alternative identities through localization in arabesk music. (M. Miszczynski and A. Helbig). Hip Hop at Europe’s Edge Music, Agency, and Social Change içinde (s.199-211), Indiana: Indiana University Press.
• Karabulut, B. (2015). Bilgi toplumu çağında dijital yerliler, göçmenler ve melezler. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 11-23.
• Kurtel, K. (2008). Web’in geleceği: Anlamsal web. Ege Akademik Bakış, 8(1), 205-213.
• Ling, R. (2004). The mobile connection. The cell phone’s ımpact on society. San Francisco: Morgan Kaufmann.
• Lüküslü, D. (2011). Ulusaşırı bir gençlik kültürü ve toplumdan saygı talebi olarak hip-hop. Toplum ve Bilim, 121, 201-222.
• Maffesoli, M. (1996). The time of the tribes: The decline of ındividualism in mass society. London: SAGE Publications Ltd.
• National Research Council (2011). The science of Adolescent Risk-taking: Workshop Report, National Academies Press.
• Çocuğunuz TV’nin esiri olmasın (2004). NTV. http://arsiv.ntv.com.tr/news/302548.asp adresinden erişilmiştir.
• Oksman, V. and Turtiainen, J. (2004). Mobile Communication as a Social Stage. Meanings of Mobile Communication in Everyday Life Among Teenagers in Finland. New Media and Society, 6(3), 319–39.
• Powell, C. T. (1991). Rap Music: An education with a beat from the street. Journal of Negro Education, 60, 245-259.
• Sağır, A. ve Öztürk, B. (2015). Sosyolojik bağlamda müzik ve kimlik: Karabük Üniversitesi örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 121-154.
• Sağır, A. ve Eraslan, H. (2019). Akıllı telefonların gençlerin gündelik hayatalrına etkisi: Türkiye’de üniversite gençliği örneği. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17), 48-78.
• Sağır, A. ve Sağır, P. M. (2019). Bilginin dijitalleşmesi bağlamında akademik üretim mekanizmalarının dönüşümü: Matbaadan dijital ortama dergi yayıncılığı. Journal of Economiu Culture and Society, 59(1), 121-141.
• Sağır, A. ve Aktaş, Z. (2019). Simulakr öznenin inşası: Belirsizliklerden belirliliklere post-turth bir kayma. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 4(8), 1-19.
• Santrock, J. (2009). Adolescence (13. Bsm). New York: McGraw-Hill.
• Smitherman, G. (1997). The chain remain the same: Communicative practices in the hip-hop nation. Journal of Black Studies, 28, 3-25.
• Steinberg, L. (2002). Adolescence (6. Bsm). New York: McGraw-Hill Higher Education.
• Şenel, O. (2014). Problem müzik kavramı ve bir problem müzik türü olarak arabesk. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1, 209-214.
• Tanrıverdi, M. (2006). Yetişkinlerin Televizyon programlarındaki şiddet öğesi içeren yayınların etkilerine ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Taşal, B. ve Vural, F. (2011). Şarkı sözlerinde şiddet öğesi: Aksaray ili ilköğretim ikinci kademe öğrencileriyle yapılan bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25, 251-259.
• Tate, G. (1999). 15 Arguments in favor of the of hip-hop. ( a. Light ed.), The Vibe History of Hip-hop, içinde (s.385-394).New York: Three Rivers Press,
• Thulin, E. ve Vilhelmson, B. (2005). Virtual mobility of urban youth: ICT-based communication in Sweden. Tijdschrift voor economische en sociale geografie, 96(5), 477–87.
• Ulusoy, M. D., Demir, N. Ö. ve Baran, A. G. (2005). Ebeveynin çocuk yetiştirme biçimi ve ergen problemleri: Ankara İli örneği. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(3), 367-368.
• Warde, A. (2005). Consumers, ıdentity and belonging reflections on some theses of Zygmunt Bauman. (ed. R. Keat, N. Whiteley ve N. Abercrombie), The Authority of The Consumer içinde (s.53-68.), London: Routledge,
• Yavuzer, H. (1985). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Altın Kitaplar Matbaası.