Investıgatıon Of Healthy Lıfestyle Behavıors And Leısure Tıme Management Of Workıng Women

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 45 - 53, 30.06.2021

Özlem Kaygusuz Hüseyin Gümüş

https://doi.org/10.32706/tusbid.899176

Cited By: 1

Öz

Purpose of the research; to examine the leisure management and healthy lifestyle behaviors of working women. 342 women (Xage = 32.12 ± 11.81) working in Mersin City Center participated in the study voluntarily. Personal Information Form, Leisure Management Scale and Healthy Lifestyle Behaviors Scale were applied to the participants. The skewness and kurtosis values of the data show that the data have a normal distribution. Pearson Correlation analysis and T-Test were used in data analysis. In addition, percentage, frequency and average scores were examined to determine the demographic characteristics of the participants and their average scores from the scales. In the research; generally, a positive, relationship was found between working women's leisure management and healthy lifestyle behaviors. It has been determined that marital status is a variable that causes a significant difference in health perception and leisure management. It was determined that the leisure management and healthy lifestyle scale scores of the participants did not show a statistically significant difference according to the institution variable. As a result; It can be said that women who can manage their leisure time also display positive behaviors in healthy lifestyle behaviors. While working in the private sector or the public sector did not make a significant difference in the leisure management and healthy lifestyle behaviors of working women, whether they were married or not made a significant difference. Finally, it can be said that the main factors affecting healthy living behaviors are "interpersonal communication" in married participants and "spiritual development" in single participants.

Anahtar Kelimeler

Leisure, Time Management, Healthy Life, Recreation, Woman..

Çalışan Kadınlarda Boş Zaman Yönetimi ve Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarının İncelenmesi

Öz

Araştırmanın amacı; çalışan kadınların boş zaman yönetimi ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarını incelemektir. Çalışmaya Mersin İl Merkezinde çalışan 342 kadın (Ortyas = 32.12± 11.81) gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Boş Zaman Yönetimi Ölçeği ve Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği uygulanmıştır. Verilere ait çarpıklık ve basıklık değerleri verilerin normal dağılıma sahip olduğunu göstermektedir. Veri analizinde Pearson Korelasyon analizi ve T- Testi kullanılmıştır. Ayrıca katılımcıların demografik özelliklerinin ve ölçeklerden aldıkları ortalama puanların belirlenmesi için yüzde, frekans puanları incelenmiştir. Araştırmada; çalışan kadınların boş zaman yönetimiyle sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki genel olarak pozitif yönlü, orta düzey ilişki tespit edilmiştir. Medeni durumun sağlık algısı ve boş zaman yönetiminde anlamlı farka yol açan bir değişken olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların boş zaman yönetimi ve sağlıklı yaşam biçimi ölçeği puanlarının kurum değişkenine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Sonuç olarak; boş zamanını daha iyi yönetebilen kadınların sağlıklı yaşam biçimi davranışlarında da olumlu davranışlar sergilediği söylenebilir. Çalışan kadınların boş zaman yönetiminde ve sağlıklı yaşam davranışlarında, özel sektörde ya da kamu da çalışmaları anlamlı bir fark yaratmazken evli olup olmamaları anlamlı farka sebep olmuştur. Son olarak sağlıklı yaşam davranışını etkileyen ana faktörlerin evli katılımcılarda “kişiler arası iletişim”, bekâr katılımcılarda ise “manevi gelişim” olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Boş zaman, zaman yönetimi, sağlıklı yaşam, rekreasyon, kadın

Kaynakça

• Akgül, B. M. ve Karaküçük, S. (2015). Boş zaman yönetimi ölçeği: geçerlik-güvenirlik çalışması. Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, 12(2), 1867-1880.
• Ardahan, F., Lapa Yerlisu T. (2011). Açık alan rekreasyonu: Bisiklet kullanıcıları ve yürüyüşçülerin doğa sporu yapma nedenleri ve elde ettikleri faydalar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 8 (1), 1327-1341.
• Arslan, C., & Ceviz, D. (2007). Ev hanımı ve çalışan kadınların obezite prevalansı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının değerlendirilmesi. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 21(5), 211-220.
• Baker DC. (2003). Studies of inner life: The impact of spirituality on quality of life. Quality of Life Research. 12(1): 51-7.
• Bakici, C., & Aydin, E. (2020). Türkiye’de Kadın Çalışanların İş Yaşam Dengesini Şekillendirmede Ataerkilliğin Rolü. Economics Business and Organization Research, 2(2), 82-98.
• Barnett, R. C., & Hyde, J. S. (2001). Women, men, work, and family: An expansionist theory. American psychologist, 56(10), 781.
• Çakir, Ö. (2008). Türkiye'de kadının çalışma yaşamından dışlanması. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (31), 25-47.
• Can, S., Arslan, E., & Ersöz, G. (2014). Güncel bakış açısı ile fiziksel aktivite. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(1), 1-10.
• Claessens, B.J.C., van Eerde, W., Rutte, C.G. & Roe, R.A. (2007), A review of the time management literature, Personnel Review, 36(2), 255-276.
• Demir, G., & Ariöz, A. (2014). Göç eden kadınların sağlıklı yaşam biçimi davranışları ve etkileyen faktörler. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1(2), 1-8.
• Durhan, T. A., & Karaküçük, S. (2017). Çocuklarıyla Baby Gym aktivitelerine katılan ebeveynlerin rekreasyon fayda düzeylerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(4), 43-53.
• Erbaş, Ü . (2020). The Relationship of Physical Activity Level and Recreation Area . International Journal of Recreation and Sports Science, 4 (1), 18-27. DOI: 10.46463/ijrss.788883.
• Gordon, J. R., Whelan-Berry, K. S., & Hamilton, E. A. (2007). The relationship among work-family conflict and enhancement, organizational work-family culture, and work outcomes for older working women. Journal of occupational health psychology, 12(4), 350.
• Grant D. Spiritual interventions: How, when and why nurses use them. Holistic Nursing Practice. 2004; 18(1), 36-41.
• Grissom J., Loeb S. & Mitani H. (2015). Principal time management skills: explaining patterns in principals’ time use, job stress, and perceived effectiveness. J. Educ. Admin., 53(6), 773-793.
• Gumus, H., & Isik, O. (2018). The Relationship of Physical Activity Level, Leisure Motivation and Quality of Life in Candidate Teachers. International Journal of Progressive Education, 14(5), 22-32.
• Korkmaz, S., & Mehmedoğlu, A. U. (2018). Dindarlık, siber zorbalık ve problemli internet kullanımı ilişkisine dair nicel bir araştırma. Dini Araştırmalar, 21(53), 35-54.
• Küçükaltan, D., Karalar, S., & Keskin, G. (2013). Etkili zaman yönetimi uygulamalarında yöneticileri engelleyen zaman tuzakları: Edirne il merkezindeki tekstil fabrikalarında görev yapan yöneticiler üzerinde bir araştırma. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (1), 65-73.
• Matthew DA. (2000). Prayer and spirituality. Rheumatic disease clinics of North America. 26(1): 177-87.
• McLaughlin, H., Uggen, C., & Blackstone, A. (2017). The economic and career effects of sexual harassment on working women. Gender & Society, 31(3), 333-358.
• Mittal, M., & Bhakar, S. S. (2018). Examining the impact of role overload on job stress, job satisfaction and job performance-a study among married working women in banking sector. International Journal of Management Studies, 2(7), 01.
• Nelson JC, Rosenfeld B, Breitbart W, Galietta M. (2002). Spirituality, religion, and depression in the terminally iII. Psychosomatics. 43(3): 213-20.
• Thwaite, T. L., Heidke, P., Williams, S. L., Vandelanotte, C., Rebar, A. L., & Khalesi, S. (2020). Barriers to healthy lifestyle behaviors in Australian nursing students: A qualitative study. Nursing & Health Sciences, 22(4), 921-928.
• Wu, X. Y., Han, L. H., Zhang, J. H., Luo, S., Hu, J. W., & Sun, K. (2017). The influence of physical activity, sedentary behavior on health-related quality of life among the general population of children and adolescents: A systematic review. PloS one, 12 (11).
• Yıldırım, İ. (2015). A study on physical education teachers: The correlation between self-efficacy and job satisfaction. Education, 135(4), 477-485.
• Yildiz, S. (2018). Türkiye'de Kadın Akademisyen Olmak. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 8(1).