Öz
of Muhammadan Jurisprudence”, Riyad 1986), Schacht’ýn teorilerine klasik Müslüman bakýþ açýsýyla cevap vermiþtir. Schacht’ýn hadisleri tarihlendirme metodu, M. A. Cook tarafýndan da incelenmiþ ve eleþtirilmiþtir. III. Uluslar arasý “Cahiliyeden Ýslâm’a” Konferansý’nda (1985) (The Third International Colloquium “From Jâhiliyya to Islam”) sunulan “Eschatology, history and the dating of traditions” adlý teblið). Sonuçlar bölümünde Schacht’ýn teorilerine geri döneceðim. 3 Bkz. Kudât, s. 31, 40. Aþaðýdaki sýrayý izleyen Endülüslü isnâd ile: Ýbn Hâris el-Huþenî < Ahmed b. Ziyâ (326/937) < Muhammed b. Vaddâh (287/900) < Yahya b. Yahya el-Leysî (234/848). 4 Bkz. Tarih, n. 608; Cezve, n. 510; Buðye, n. 853; Ýbn Saîd, Muðrib, I/44. Sa’sa’a’nýn Mýsýr’dan
Öz
Endülüs’e ne zaman döndüðü bilinmemektedir. O, I. Abdurrahman ve I. Hiþâm dönemlerinde müftülük görevinde bulunduðu gibi, ayný zamanda daha sonra - kendisi bir Evzâî mezhebi takip- çisi olmakla beraber - Endülüslü Malikîlerin bir özelliði olarak kabul edilen mescitlerde aðaç dikilmesi uygulamasýný baþlatan kimseydi de. Bkz. Fierro, “Los mâlikies de al-Andalus…”, s. 79
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA36SF32BA |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 |
